πινυτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πῐνῠτητ-
ονομαστική	ἡ	πινυτής	αἱ	πινυτῆτες
γενική	τῆς	πινυτῆτος	τῶν	πινυτήτων
δοτική	τῇ	πινυτῆτῐ	ταῖς	πινυτῆσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πινυτῆτᾰ	τὰς	πινυτῆτᾰς
κλητική ὦ!		πινυτής		πινυτῆτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πινυτῆτε
γεν-δοτ	τοῖν		πινυτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'προβλής' όπως «προβλής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

πινυτής, -ῆτος θηλυκό

• άλλη μορφή του πινυτή (θηλυκό του επιθέτου πινυτός): σοφός

Πηγές

• πινυτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πινυτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.