προσχώρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσχώρησῐς	αἱ	προσχωρήσεις
γενική	τῆς	προσχωρήσεως	τῶν	προσχωρήσεων
δοτική	τῇ	προσχωρήσει	ταῖς	προσχωρήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσχώρησῐν	τὰς	προσχωρήσεις
κλητική ὦ!		προσχώρησῐ		προσχωρήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσχωρήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσχωρησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσχώρησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσχώρησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. προσέγγιση, πορεία προς κάπου
2. προσχώρηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσχώρησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσχώρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.