στερεοποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στερεοποίησῐς	αἱ	στερεοποιήσεις
γενική	τῆς	στερεοποιήσεως	τῶν	στερεοποιήσεων
δοτική	τῇ	στερεοποιήσει	ταῖς	στερεοποιήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στερεοποίησῐν	τὰς	στερεοποιήσεις
κλητική ὦ!		στερεοποίησῐ		στερεοποιήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στερεοποιήσει
γεν-δοτ	τοῖν		στερεοποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στερεοποίησις < στερεοποιῶ (κλίση στερεοποιέω), στερεοποιη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε αρχαία ελληνική στερεο- + -ποίησις.

Ουσιαστικό

στερεοποίησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• στερεοποίηση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις στερεοποιῶ, στερεός και ποιῶ

Πηγές

• στερεοποίησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.