συναρμολόγημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	συναρμολόγημα	τα	συναρμολογήματα
γενική	του	συναρμολογήματος	των	συναρμολογημάτων
αιτιατική	το	συναρμολόγημα	τα	συναρμολογήματα
κλητική		συναρμολόγημα		συναρμολογήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρμολόγημα (μαρτυρείται από το 1856) < συναρμολογώ + -μα

Ουσιαστικό

συναρμολόγημα ουδέτερο

• το αποτέλεσμα του συναρμολογώ

Μεταφράσεις

    συναρμολόγημα