φυλαρχία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φυλαρχίᾱ	αἱ	φυλαρχίαι
γενική	τῆς	φυλαρχίᾱς	τῶν	φυλαρχιῶν
δοτική	τῇ	φυλαρχίᾳ	ταῖς	φυλαρχίαις
αιτιατική	τὴν	φυλαρχίᾱν	τὰς	φυλαρχίᾱς
κλητική ὦ!		φυλαρχίᾱ		φυλαρχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυλαρχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φυλαρχίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φυλαρχία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φυλαρχία θηλυκό

• (ιστορία) το αξίωμα του φυλάρχου, του επικεφαλής των δυνάμεων του ιππικού μιας φυλής στην αρχαία Αθήνα

Πηγές

• φυλαρχία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φυλαρχία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.