ἀγαθοποιός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγαθοποιός	τὸ	ἀγαθοποιόν
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγαθοποιοῦ	τοῦ	ἀγαθοποιοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγαθοποιῷ	τῷ	ἀγαθοποιῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγαθοποιόν	τὸ	ἀγαθοποιόν
κλητική ὦ!		ἀγαθοποιέ		ἀγαθοποιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγαθοποιοί	τὰ	ἀγαθοποιᾰ́
γενική	τῶν	ἀγαθοποιῶν	τῶν	ἀγαθοποιῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγαθοποιοῖς	τοῖς	ἀγαθοποιοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγαθοποιούς	τὰ	ἀγαθοποιᾰ́
κλητική ὦ!		ἀγαθοποιοί		ἀγαθοποιᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγαθοποιώ	τὼ	ἀγαθοποιώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγαθοποιοῖν	τοῖν	ἀγαθοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγαθοποιός < ἀγαθ(ός) + -ο- + -ποιός

Επίθετο

ἀγαθοποιός, -ος, -όν

1. γενικά ο αγαθοεργός, αυτός που κάνει καλό έργο, κατ΄ επέκταση ο γενναίος, ο ευγενής
2. ο έντιμος

Συνώνυμα

• ἀγαθουργός
• ἀγαθοεργός

Παράγωγα

• ἀγαθοποιέω
• ἀγαθοποιία