ἀπάρτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀπάρτιον	τὰ	ἀπάρτιᾰ
γενική	τοῦ	ἀπαρτίου	τῶν	ἀπαρτίων
δοτική	τῷ	ἀπαρτίῳ	τοῖς	ἀπαρτίοις
αιτιατική	τὸ	ἀπάρτιον	τὰ	ἀπάρτιᾰ
κλητική ὦ!		ἀπάρτιον		ἀπάρτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπαρτίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπαρτίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπάρτιον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀπάρτιον ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) δημοπρασία

   ἀπάρτιον προγράφειν: εκθέτω σε δημοπρασία, εκπλειστηριασμό οικοσκευής, προσωπικής περιουσίας (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Κικέρων, 27, 2.205c.@perseus.tufts.edu)

2. (ελληνιστική κοινή) έπιπλα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀπαρτία

Δείτε επίσης

• απάρτιο (νέα ελληνικά)

Πηγές

• ἀπάρτιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπάρτιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .