ἀπήμαντος

Νέα ελληνικά (el)

Επίθετο

ἀπήμαντος, -ος, -ον (καθαρεύουσα)

• (εκκλησιαστικός όρος) αβλαβής, απείραχτος

  ※  Σπλάγχνων Ἰωνᾶν ἔμβρυον ἀπήμεσεν ἐνάλιος θήρ, οἷον ἐδέξατο· τῇ Παρθένῳ δὲ ἐνοικήσας ὁ Λόγος καὶ σάρκα λαβὼν διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον ἧς γὰρ οὐχ ὑπέστη ῥεύσεως, τὴν τεκοῦσαν κατέσχεν ἀπήμαντον. («Καταβασίες Χριστουγέννων» Ιερά Μητρόπολις Νέα Σμύρνης πρόσβαση: 2020-11-03)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπήμαντος	τὸ	ἀπήμαντον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπημάντου	τοῦ	ἀπημάντου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπημάντῳ	τῷ	ἀπημάντῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπήμαντον	τὸ	ἀπήμαντον
κλητική ὦ!		ἀπήμαντε		ἀπήμαντον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπήμαντοι	τὰ	ἀπήμαντᾰ
γενική	τῶν	ἀπημάντων	τῶν	ἀπημάντων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπημάντοις	τοῖς	ἀπημάντοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπημάντους	τὰ	ἀπήμαντᾰ
κλητική ὦ!		ἀπήμαντοι		ἀπήμαντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπημάντω	τὼ	ἀπημάντω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπημάντοιν	τοῖν	ἀπημάντοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπήμαντος < ἀ- + πημαίνω

Επίθετο

ἀπήμαντος, -ος, -ον

• αυτός που δεν έχει πάθει βλάβη η συμφορά

Πηγές

• ἀπήμαντος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπήμαντος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.