Ἀραφηνίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἀραφηνίς	αἱ	Ἀραφηνίδες
γενική	τῆς	Ἀραφηνίδος	τῶν	Ἀραφηνίδων
δοτική	τῇ	Ἀραφηνίδῐ	ταῖς	Ἀραφηνίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἀραφηνίδᾰ	τὰς	Ἀραφηνίδᾰς
κλητική ὦ!		Ἀραφηνίς*		Ἀραφηνίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀραφηνίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀραφηνίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀραφηνίς < Ἀραφήν + -ίς

Ουσιαστικό

Ἀραφηνίς θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή , πατριδωνυμικό) θηλυκό του Ἀραφήνιος

Πηγές

• Ἀραφηνίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἀραφηνίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.