Ἁλιαρτίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἁλιαρτίς	αἱ	Ἁλιαρτίδες
γενική	τῆς	Ἁλιαρτίδος	τῶν	Ἁλιαρτίδων
δοτική	τῇ	Ἁλιαρτίδῐ	ταῖς	Ἁλιαρτίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἁλιαρτίδᾰ	τὰς	Ἁλιαρτίδᾰς
κλητική ὦ!		Ἁλιαρτίς*		Ἁλιαρτίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἁλιαρτίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἁλιαρτίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἁλιαρτίς < Αλίαρτ(ος) + -ίς

Ουσιαστικό

Ἁλιαρτίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή) και ως επίθετο

• (πατριδωνυμικό) θηλυκό του Ἁλιάρτιος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Ἁλίαρτος

Πηγές

• Ἁλιαρτίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.