ῥαφή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥαφή	αἱ	ῥαφαί
γενική	τῆς	ῥαφῆς	τῶν	ῥαφῶν
δοτική	τῇ	ῥαφῇ	ταῖς	ῥαφαῖς
αιτιατική	τὴν	ῥαφήν	τὰς	ῥαφᾱ́ς
κλητική ὦ!		ῥαφή		ῥαφαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥαφᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ῥαφαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥαφή < ῥάπτω

Ουσιαστικό

ῥαφή θηλυκό

1. ραφή
2. ράψιμο

Πηγές

• ῥαφή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥαφή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.