επιμηκύνω

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

επιμηκύνω < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἐπιμηκύνω

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /e.pi.miˈci.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐πι‐μη‐κύ‐νω

Ρήμα[επεξεργασία]

επιμηκύνω, πρτ.: επιμήκυνα, αόρ.: επιμήκυνα, παθ.φωνή: επιμηκύνομαι, π.αόρ.: επιμηκύνθηκα

αυξάνω το μέγεθος ενός σώματος, το κάνω πιο μακρύ
αυξάνω ένα χρονικό διάστημα

Κλίση[επεξεργασία]

Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	επιμηκύνω	επιμήκυνα	θα επιμηκύνω	να επιμηκύνω		επιμηκύνοντας
β' ενικ.	επιμηκύνεις	επιμήκυνες	θα επιμηκύνεις	να επιμηκύνεις	επιμήκυνε
γ' ενικ.	επιμηκύνει	επιμήκυνε	θα επιμηκύνει	να επιμηκύνει
α' πληθ.	επιμηκύνουμε	επιμηκύναμε	θα επιμηκύνουμε	να επιμηκύνουμε
β' πληθ.	επιμηκύνετε	επιμηκύνατε	θα επιμηκύνετε	να επιμηκύνετε	επιμηκύνετε
γ' πληθ.	επιμηκύνουν(ε)	επιμήκυναν επιμηκύναν(ε)	θα επιμηκύνουν(ε)	να επιμηκύνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		επιμήκυνα	θα επιμηκύνω	να επιμηκύνω		επιμηκύνει
β' ενικ.		επιμήκυνες	θα επιμηκύνεις	να επιμηκύνεις	επιμήκυνε
γ' ενικ.		επιμήκυνε	θα επιμηκύνει	να επιμηκύνει
α' πληθ.		επιμηκύναμε	θα επιμηκύνουμε	να επιμηκύνουμε
β' πληθ.		επιμηκύνατε	θα επιμηκύνετε	να επιμηκύνετε	επιμηκύντε
γ' πληθ.		επιμήκυναν επιμηκύναν(ε)	θα επιμηκύνουν(ε)	να επιμηκύνουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω επιμηκύνει	είχα επιμηκύνει	θα έχω επιμηκύνει	να έχω επιμηκύνει
β' ενικ.	έχεις επιμηκύνει	είχες επιμηκύνει	θα έχεις επιμηκύνει	να έχεις επιμηκύνει
γ' ενικ.	έχει επιμηκύνει	είχε επιμηκύνει	θα έχει επιμηκύνει	να έχει επιμηκύνει
α' πληθ.	έχουμε επιμηκύνει	είχαμε επιμηκύνει	θα έχουμε επιμηκύνει	να έχουμε επιμηκύνει
β' πληθ.	έχετε επιμηκύνει	είχατε επιμηκύνει	θα έχετε επιμηκύνει	να έχετε επιμηκύνει
γ' πληθ.	έχουν επιμηκύνει	είχαν επιμηκύνει	θα έχουν επιμηκύνει	να έχουν επιμηκύνει

Παθητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	επιμηκύνομαι	επιμηκυνόμουν(α)	θα επιμηκύνομαι	να επιμηκύνομαι
β' ενικ.	επιμηκύνεσαι	επιμηκυνόσουν(α)	θα επιμηκύνεσαι	να επιμηκύνεσαι	(επιμηκύνου)
γ' ενικ.	επιμηκύνεται	επιμηκυνόταν(ε)	θα επιμηκύνεται	να επιμηκύνεται
α' πληθ.	επιμηκυνόμαστε	επιμηκυνόμαστε επιμηκυνόμασταν	θα επιμηκυνόμαστε	να επιμηκυνόμαστε
β' πληθ.	επιμηκύνεστε	επιμηκυνόσαστε επιμηκυνόσασταν	θα επιμηκύνεστε	να επιμηκύνεστε	(επιμηκύνεστε)
γ' πληθ.	επιμηκύνονται	επιμηκύνονταν επιμηκυνόντουσαν	θα επιμηκύνονται	να επιμηκύνονται
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		επιμηκύνθηκα	θα επιμηκυνθώ	να επιμηκυνθώ		επιμηκυνθεί
β' ενικ.		επιμηκύνθηκες	θα επιμηκυνθείς	να επιμηκυνθείς	επιμηκύνσου
γ' ενικ.		επιμηκύνθηκε	θα επιμηκυνθεί	να επιμηκυνθεί
α' πληθ.		επιμηκυνθήκαμε	θα επιμηκυνθούμε	να επιμηκυνθούμε
β' πληθ.		επιμηκυνθήκατε	θα επιμηκυνθείτε	να επιμηκυνθείτε	επιμηκυνθείτε
γ' πληθ.		επιμηκύνθηκαν επιμηκυνθήκαν(ε)	θα επιμηκυνθούν(ε)	να επιμηκυνθούν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	έχω επιμηκυνθεί	είχα επιμηκυνθεί	θα έχω επιμηκυνθεί	να έχω επιμηκυνθεί
β' ενικ.	έχεις επιμηκυνθεί	είχες επιμηκυνθεί	θα έχεις επιμηκυνθεί	να έχεις επιμηκυνθεί
γ' ενικ.	έχει επιμηκυνθεί	είχε επιμηκυνθεί	θα έχει επιμηκυνθεί	να έχει επιμηκυνθεί
α' πληθ.	έχουμε επιμηκυνθεί	είχαμε επιμηκυνθεί	θα έχουμε επιμηκυνθεί	να έχουμε επιμηκυνθεί
β' πληθ.	έχετε επιμηκυνθεί	είχατε επιμηκυνθεί	θα έχετε επιμηκυνθεί	να έχετε επιμηκυνθεί
γ' πληθ.	έχουν επιμηκυνθεί	είχαν επιμηκυνθεί	θα έχουν επιμηκυνθεί	να έχουν επιμηκυνθεί