φλάω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φλάω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

φλάω/ φλῶ

1. συντρίβω, χτυπώ

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ γονῆς, (De genitura), 10, @scaife.perseus

   ἢν δὲ φλασθῇ, ταύτῃ πηροῦται τὸ παιδίον· ἢν δὲ μᾶλλον φλασθῇ τὸ ἔμβρυον, τοῦ ὑμένος ῥαγέντος τοῦ περιέχοντος αὐτὸ, φθείρεται τὸ ἔμβρυον·

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, στίχ. 1376 (1375-1376)

   εἶθ᾽ οὗτος ἐπαναπηδᾷ, | κἄπειτ᾽ ἔφλα με κἀσπόδει κἄπνιγε κἀπέθλιβεν.

   πάνω μου αυτός χιμάει | και με χτυπά, με κοπανά, με πνίγει, με στουμπίζει.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Πλοῦτος, στίχ. 719 (716-720)

   πρῶτον δὲ πάντων τῷ Νεοκλείδῃ φάρμακον | κατάπλαστον ἐνεχείρησε τρίβειν, ἐμβαλὼν | σκορόδων κεφαλὰς τρεῖς Τηνίων. ἔπειτ᾽ ἔφλα | ἐν τῇ θυείᾳ συμπαραμειγνύων ὀπὸν | καὶ σχῖνον·

   Κι άρχισε πρώτα για το Νεοκλείδη | να τρίβει ένα κατάπλασμα: τρία σκόρδα | ντηνιακά, σκυλοκρόμμυδο, βορβούς | και γάλα, ξίδι σπατανέικο — κι όλα | τα δούλεψε καλά μες στο γουδί

   Μετάφραση (1956): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Ι. Ν. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

2. τρώω, καταβροχθίζω λαίμαργα
3. αυνανίζομαι

   ≈ συνώνυμα: δερμύλλω, ἀναφλάω

Άλλες μορφές

• ιωνικός & αττικός τύπος : θλάω

Σύνθετα

• ἀναφλάω
• εἰσφλάω
• ἐμφλάω
• ἐσφλάω
• καταφλάω
• συμφλάω

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Ρηματικοί τύποι:

• δωρικός τύπος : μελλ. φλασσῶ
• δωρικός τύπος : ευκτική φλάσσαιμι
• ποιητικός τύπος: αόρ. φλάσα
• ἔφλα: γ' ενικ. παρατατικός

Πηγές

• φλάω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φλάω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.