ruĝa

Εσπεράντο (eo)

Ετυμολογία

ruĝa < γαλλική rouge

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɾu.d͡ʒa/

ήχος 

Επίθετο

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	ruĝa	ruĝaj
αιτιατική	ruĝan	ruĝajn

ruĝa ^(eo)

• κόκκινος

Σύνθετα

• ruĝigi
• ruĝiĝi
• Ruĝkufulineto