ύφος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ύφος < αρχαία ελληνική ὕφος<υφή > υφαίνω

Ουσιαστικό

ύφος ουδέτερο, αρχική σημασία η υφή, το είδος της ύφανσης και μεταγενέστερα ο τρόπος της πλοκής των λέξεων και φράσεων: «αυστηρό ύφος, «ειρωνικό ύφος, «αλλαζονικό ύφος» κ.α.

1. ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο κάποιος χειρίζεται τη γλώσσα, επιλέγει τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει, προτιμά ή αποφεύγει συγκεκριμένα είδη προτάσεων και σχημάτων λόγου, προκειμένου το κείμενό του να επιτύχει τους συγκεκριμένους επικοινωνιακούς στόχους του συγγραφέα του

   ύφος απλό ή υψηλό ή γλαφυρό

2. ο τόνος της φωνής και η έκφραση του προσώπου που συνοδεύουν την εκφώνηση λόγου και της προσδίδουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα

   μου απάντησε με πολύ αυστηρό ύφος

3. (ειδικότερα) το υπεροπτικό ή σπουδαιοφανές στοιχείο στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου

   Δε μ' αρέσει αυτός ο άνθρωπος. Έχει πολύ ύφος

Σύνθετα

• υφυμένιον
• υφόπλεγμα
• υψαύχην, ο υψώνων τον αυχεύνα, αυτός που κρατά ψηλά το κεφάλι και επομένως αγέρωχος. επαρμένος, ακατάδεκτος.

====Εκφράσεις

• «σαράντα καρδιναλίων»
• «έχει το ύφος κατακτητού»

Μεταφράσεις

    ύφος

αγγλικά : style (en), register (en), air (en), expression (en) γαλλικά : expression (fr), air (fr)