Τιθρωνιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Τιθρωνιεύς	οἱ	Τιθρωνιεῖς - Τιθρωνιῆς*
γενική	τοῦ	Τιθρωνιέως & Τιθρωνιῶς	τῶν	Τιθρωνιέων & Τιθρωνιῶν
δοτική	τῷ	Τιθρωνιεῖ	τοῖς	Τιθρωνιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Τιθρωνιέᾱ & Τιθρωνιᾶ	τοὺς	Τιθρωνιέᾱς & Τιθρωνιᾶς
κλητική ὦ!		Τιθρωνιεῦ		Τιθρωνιεῖς - Τιθρωνιῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Τιθρωνιῆ1 ή Τιθρωνιεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Τιθρωνιέοιν
Κλίνεται όπως το βασιλεύς με επιπλέον συνηρημένους τύπους. * αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'ἁλιεύς' όπως «ἁλιεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Τιθρωνιεύς < Τιθρών(ιον) + -εύς

Ουσιαστικό

Τιθρωνιεύς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Τιθρώνιον

Πηγές

• Tithronium - Σμιθ, Ουίλιαμ (William Smith), Dictionary of Greek and Roman Geography (Λεξικό της [αρχαίας] ελληνικής και ρωμαϊκής γεωγραφίας) στα αγγλικά, Λονδίνο: John Murray, 1854