διάκενον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διάκενον	τὰ	διάκενᾰ
γενική	τοῦ	διακένου	τῶν	διακένων
δοτική	τῷ	διακένῳ	τοῖς	διακένοις
αιτιατική	τὸ	διάκενον	τὰ	διάκενᾰ
κλητική ὦ!		διάκενον		διάκενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διακένω
γεν-δοτ	τοῖν		διακένοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διάκενον: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου διάκενος

Ουσιαστικό

διάκενον ουδέτερο

• κενό, χάσμα

Ετυμολογία 2

διάκενον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

διάκενον

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του διάκενος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του διάκενος