εξομολογητής

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	εξομολογητής	οι	εξομολογητές
γενική	του	εξομολογητή	των	εξομολογητών
αιτιατική	τον	εξομολογητή	τους	εξομολογητές
κλητική		εξομολογητή		εξομολογητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

εξομολογητής < εξομολογώ, εξομολογη- + -τής

εξομολογητής αρσενικό

(χριστιανισμός) ο ιερέας που τελεί το μυστήριο της εξομολόγησης
≈ συνώνυμα: εξομολόγος
οποιοσδήποτε παροτρύνει κάποιον να του αποκαλύψει τις σκέψεις του ή προσωπικά του μυστικά για να ανακουφιστεί

εξομολογητής