καλλιφωνία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	καλλιφωνία	οι	καλλιφωνίες
γενική	της	καλλιφωνίας	των	καλλιφωνιών
αιτιατική	την	καλλιφωνία	τις	καλλιφωνίες
κλητική		καλλιφωνία		καλλιφωνίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλλιφωνία < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή καλλιφωνία. Συγχρονικά αναλύετα σε (κάλλος) καλλι- + -φωνία (φωνή)

Ουσιαστικό

καλλιφωνία θηλυκό

• το να έχει κάποιος καλή φωνή, ιδίως όταν τραγουδάει

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κάλλος και φωνή

Μεταφράσεις

    καλλιφωνία

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καλλιφωνία < ελληνιστική κοινή καλλιφωνία. Συγχρονικά αναλύετα σε (κάλλος) καλλι- + -φωνία (φωνή)

Ουσιαστικό

καλλιφωνία θηλυκό ή καλλιφωνιά

• ωραία φωνή

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κάλλος και φωνή

Πηγές

• καλλιφωνία -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καλλιφωνίᾱ	αἱ	καλλιφωνίαι
γενική	τῆς	καλλιφωνίᾱς	τῶν	καλλιφωνιῶν
δοτική	τῇ	καλλιφωνίᾳ	ταῖς	καλλιφωνίαις
αιτιατική	τὴν	καλλιφωνίᾱν	τὰς	καλλιφωνίᾱς
κλητική ὦ!		καλλιφωνίᾱ		καλλιφωνίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καλλιφωνίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		καλλιφωνίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καλλιφωνία (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική (κάλλος) καλλι- + -φωνία (φωνή)

Ουσιαστικό

καλλιφωνία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ομορφιά του ήχου ή της προφοράς

Συγγενικά

• καλλιφωνέω, καλλιφωνῶ
• καλλίφωνος

→ και δείτε τις λέξεις κάλλος και φωνή

Πηγές

• καλλιφωνία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καλλιφωνία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.