κατάρτι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κατάρτι	τα	κατάρτια
γενική	του	καταρτιού	των	καταρτιών
αιτιατική	το	κατάρτι	τα	κατάρτια
κλητική		κατάρτι		κατάρτια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάρτι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κατάρτι(ν) < ελληνιστική κοινή κατάρτιον

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈtaɾ.ti/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τάρ‐τι

Ουσιαστικό

κατάρτι ουδέτερο

1. (ναυτικός όρος) ο ιστός πλοίου, στύλος μεγάλου ύψους από τον οποίο στα μεν ιστιοφόρα (ξύλινος) φέρονται τα πανιά στα δε νεότερα φορτηγά (μεταλλικός) οι φορτωτήρες, κεραίες επικοινωνίας, ραντάρ κ.λπ. καθώς και φανός ναυσιπλοΐας.

   ↪ το κατάρτι ανάλογα της θέσης του επί του πλοίου λαμβάνει ιδιαίτερη ονομασία όπως π.χ. πρόβολος, ακάτιος κ.λπ. ή πρωραίο, μεσαίο, πρυμναίο, παράμεσο κ.λπ., ανάλογα δε του φερόμενου αριθμού αυτών (εκτός προβόλου) χαρακτηρίζεται και το ιστιοφόρο π.χ. μονοκάταρτο, δικάταρτο, τρικάταρτο μέχρι και ...επτακάταρτο

Συνώνυμα

• άλμπουρο
• άρμπουρο
• ιστός

Συγγενικά

• ακάτιος
• κοντραμπάστουνο
• πρόβολος

Σύνθετα

• αντενοκατάρτι
• αντενοκάταρτο

Μεταφράσεις

    κατάρτι

αγγλικά : mast (en) γαλλικά : mât (fr) ιταλικά : albero (della nave) (it) ολλανδικά : mast (nl) πολωνικά : maszt (pl)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κατάρτι < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κατάρτιον

Ουσιαστικό

κατάρτι ουδέτερο

• (ναυτικός όρος) το κατάρτι

  άλλες μορφές: κατάρτιν

Πηγές

• κατάρτι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].