μαντευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μαντευτής	οι	μαντευτές
γενική	του	μαντευτή	των	μαντευτών
αιτιατική	τον	μαντευτή	τους	μαντευτές
κλητική		μαντευτή		μαντευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαντευτής < αρχαία ελληνική μαντευτός (αυτός που μαντεύθηκε, που τον μάντευψε το μαντείο) αλλά στον Ηλιόδωρο ανευρίσκεται και η λέξη μαντευτής

Ουσιαστικό

μαντευτής αρσενικό

• εκείνος που ασκεί τη μαντεία, που μαντεύει, ο μάντης (σχηματίστηκε στη νεοελληνική κατά το γητευτής, μπαλωματής, μαντατευτής αλλά συνήθως προτιμάται το μάντης)

Μεταφράσεις

    μαντευτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μαντευτής < μάντις

Ρήμα

μαντευτής

• πιθανόν ο μάντις, εκείνος που μαντεύει, πιθανόν όμως και ο μαντευτικός ή το μάντεμα, εκείνο που κάποιος το μάντεψε

• ὑπό τοῦ μαντευτοῦ τῆς ψυχῆς γιγνόμενος (Ηλιόδωρος, 9, στ.3) (εννοώντας τον μάντι, αν και ο Δ.Κοραής το 1804 στα μεταφραστικά του σχόλια το θεωρεί λάθος του συγγραφέα και κρίνει ότι εννοούσε μαντευτικός)