μᾶζα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μᾱζᾱ- > μᾶζᾰ
ονομαστική	ἡ	μᾶζᾰ	αἱ	μᾶζαι
γενική	τῆς	μάζης	τῶν	μαζῶν
δοτική	τῇ	μάζῃ	ταῖς	μάζαις
αιτιατική	τὴν	μᾶζᾰν	τὰς	μάζᾱς
κλητική ὦ!		μᾶζᾰ		μᾶζαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μάζᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μάζαιν
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'γλῶσσα' όπως «γλῶσσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μᾶζα, ήδη τον 8ο αιώνα στον Ησίοδο < *μάγ-jα, θέμα μαγ- του μάσσω (μαλάσσω, πιέζω)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ λατινικά: massa → δείτε εκεί τους απογόνους της 

Ουσιαστικό

μᾶζα, -ης θηλυκό

1. (τρόφιμο) κριθαρένιο ψωμί (κριθαρόψωμο) ή γλυκό
2. (ελληνιστική σημασία) μάζα ύλης, σβώλος ύλης (ιδίως στην αλχημεία)

Άλλες γραφές

• μάζα (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

• κυνόμαζον
• μαζαγόας
• μαζαγρέτας
• μαζάω
• μαζηρός
• μάζινος
• μαζίον
• μαζίσκη
• μαζονόμος
• μαζοπέπτης
• μαζοποιέω
• μαζοποιός

Δείτε επίσης

• μαζῶν (γενική πληθυντικού)

Πηγές

• μᾶζα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μᾶζα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.