νομοτέλεια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	νομοτέλεια	οι	νομοτέλειες
γενική	της	νομοτέλειας	των	νομοτελειών
αιτιατική	τη	νομοτέλεια	τις	νομοτέλειες
κλητική		νομοτέλεια		νομοτέλειες
Κατηγορία όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νομοτέλεια < νόμος + -ο- + -τέλεια (< -τελής < αρχαία ελληνική τέλος)

Προφορά

ΔΦΑ : /no.moˈte.li.a/

Ουσιαστικό

νομοτέλεια θηλυκό

• (φιλοσοφία) η υπαγωγή οποιουδήποτε φαινομένου της πραγματικότητας σε απαράβατους και σταθερούς κανόνες ή νόμους

Συγγενικά

• νομοτελειακά
• νομοτελειακός
• νομοτελεστικός
• → δείτε τις λέξεις νόμος και τέλος

Μεταφράσεις

    νομοτέλεια

αγγλικά : causality (en), causation (en)