παρέλασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρέλασῐς	αἱ	παρελάσεις
γενική	τῆς	παρελάσεως	τῶν	παρελάσεων
δοτική	τῇ	παρελάσει	ταῖς	παρελάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρέλασῐν	τὰς	παρελάσεις
κλητική ὦ!		παρέλασῐ		παρελάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρελάσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρελασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρέλασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρελαύ(νω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + ἔλασις < ἐλαύνω.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παρέλαση

Ουσιαστικό

παρέλασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πέρασμα με άλογο από δίπλα

Πηγές

• παρέλασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.