περαματάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	περαματάρης	οι	περαματάρηδες
γενική	του	περαματάρη	των	περαματάρηδων
αιτιατική	τον	περαματάρη	τους	περαματάρηδες
κλητική		περαματάρη		περαματάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

περαματάρης < περαματ + -άρης

Προφορά

ΔΦΑ : /pe.ɾa.maˈta.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πε‐ρα‐μα‐τά‐ρης

Ουσιαστικό

περαματάρης αρσενικό

• (παρωχημένο) ο οδηγός ενός περάματος, μιας βάρκας που λειτουργεί ως πορθμείο

  ※  Καὶ τώρα δὲν τοῦ συχωρεῖ τ’ Ἅδη ὁ περαματάρης / Τὸ βάλτο πάλι νὰ διαβεῖ ποῦ τοὔκοφτε τὸ δρόμο. (Βιργίλιος, Γεωργικά, Βιβλίο Δ (μτφ. Κωνσταντίνος Θεοτόκης)

Άλλες μορφές

• περατάρης

Μεταφράσεις

    περαματάρης