περιφρόνηση

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	περιφρόνηση	οι	περιφρονήσεις
γενική	της	περιφρόνησης*	των	περιφρονήσεων
αιτιατική	την	περιφρόνηση	τις	περιφρονήσεις
κλητική		περιφρόνηση		περιφρονήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, περιφρονήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

περιφρόνηση < (ελληνιστική κοινή) περιφρόνησις < αρχαία ελληνική περιφρονέω

περιφρόνηση θηλυκό

η αδιαφορία και η απαξιωτική στάση απέναντι σε κάποιον ή κάτι που θεωρείται ότι δεν αξίζει το ενδιαφέρον μας ή το σεβασμό μας
η έμπρακτη έλλειψη σεβασμού απέναντι σε κάποιον ή κάτι
ο μάρτυρας παραπέμφθηκε για περιφρόνηση του δικαστηρίου

περιφρόνηση