συνύπαρξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συνύπαρξῐς	αἱ	συνυπάρξεις
γενική	τῆς	συνυπάρξεως	τῶν	συνυπάρξεων
δοτική	τῇ	συνυπάρξει	ταῖς	συνυπάρξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συνύπαρξῐν	τὰς	συνυπάρξεις
κλητική ὦ!		συνύπαρξῐ		συνυπάρξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνυπάρξει
γεν-δοτ	τοῖν		συνυπαρξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνύπαρξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συνυπάρχ(ω) + -σις > -ξις. Μορφολογικά αναλύεται σε συν- + ὕπαρξις.

Ουσιαστικό

συνύπαρξις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συνύπαρξη

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συνυπάρχω, σύν, ὑπάρχω και ἄρχω

Πηγές

• συνύπαρξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.