σφραγιστήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σφραγιστήριον	τὰ	σφραγιστήριᾰ
γενική	τοῦ	σφραγιστηρίου	τῶν	σφραγιστηρίων
δοτική	τῷ	σφραγιστηρίῳ	τοῖς	σφραγιστηρίοις
αιτιατική	τὸ	σφραγιστήριον	τὰ	σφραγιστήριᾰ
κλητική ὦ!		σφραγιστήριον		σφραγιστήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σφραγιστηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		σφραγιστηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφραγιστήριον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σφραγίζω, σφραγισ- -τήριον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σφραγιστήριο με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

σφραγιστήριον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• σφραγίδα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σφραγίς

Πηγές

• σφραγιστήριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.