τεχνῖτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τεχνῖτις	αἱ	τεχνίτιδες
γενική	τῆς	τεχνίτιδος	τῶν	τεχνιτίδων
δοτική	τῇ	τεχνίτιδι	ταῖς	τεχνίτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	τεχνῖτιν	τὰς	τεχνίτιδᾰς
κλητική ὦ!		τεχνῖτι		τεχνίτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

τεχνῖτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) τεχνίτρια

Πηγές

• τεχνίτης (& θηλ. τεχνῖτις) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .