ἀνακολουθία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀνακολουθίᾱ	αἱ	ἀνακολουθίαι
γενική	τῆς	ἀνακολουθίᾱς	τῶν	ἀνακολουθιῶν
δοτική	τῇ	ἀνακολουθίᾳ	ταῖς	ἀνακολουθίαις
αιτιατική	τὴν	ἀνακολουθίᾱν	τὰς	ἀνακολουθίᾱς
κλητική ὦ!		ἀνακολουθίᾱ		ἀνακολουθίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνακολουθίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνακολουθίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνακολουθία < ἀν- (στερητικό ἀ-) + ἀκολουθία

Ουσιαστικό

ἀνακολουθία θηλυκό

• σχήμα λόγου, ρητορική) η έλλειψη ακολουθίας, συνειρμού

Πηγές

• ἀνακολουθία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνακολουθία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.