ἀπόχρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόχρωσῐς	αἱ	ἀποχρώσεις
γενική	τῆς	ἀποχρώσεως	τῶν	ἀποχρώσεων
δοτική	τῇ	ἀποχρώσει	ταῖς	ἀποχρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀπόχρωσῐν	τὰς	ἀποχρώσεις
κλητική ὦ!		ἀπόχρωσῐ		ἀποχρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποχρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποχρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόχρωσις < ἀποχρώννυμι < ἀπό + χρώννυμι / χρωννύω < αρχαία ελληνική χρῴζω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʰrēw- ‎(αλέθω, τρίβω) *gʰer- (τρίβω)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: απόχρωση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

ἀπόχρωσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η βαθμιαία μετάβαση από χρώμα σε χρώμα

Πηγές

• ἀπόχρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.