ἀρκτοτρόφος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀρκτοτρόφος < ελληνιστική κοινή ἀρκτοτρόφος

Επίθετο

ἀρκτοτρόφος, -ος, -ον

• (επάγγελμα) που εκτρέφει αρκούδες

  ※  6ος αιώνας κε ⌘ Procopius, Προκόπιος Καισαρεύς, Henry Bronson Dewing, 1882- translator Cambridge : Harvard Univ. Press, 1914 [1])

  Ἀκάκιος ἦν τις ἐν Βυζαντίῳ θηριοκόμος τῶν ἐν κυνηγεσίῳ θηρίων μοίρας πρασίνων, ὅνπερ ἀρκτοτρόφον καλοῦσιν. οὗτος ὃ ἀνὴρ Ἀναστασίου τὴν αὐτοκράτορα ἀρχὴν ἔχοντος ἔτελεύτησε νόσω παίδων οἱ ἀπολελειμμένων τριῶν θήλεος γένους, Κομιτοῦς τε καὶ Θεοδώρας καὶ Ἀναστασίας

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀρκτοτρόφος	τὸ	ἀρκτοτρόφον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀρκτοτρόφου	τοῦ	ἀρκτοτρόφου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀρκτοτρόφῳ	τῷ	ἀρκτοτρόφῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀρκτοτρόφον	τὸ	ἀρκτοτρόφον
κλητική ὦ!		ἀρκτοτρόφε		ἀρκτοτρόφον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀρκτοτρόφοι	τὰ	ἀρκτοτρόφᾰ
γενική	τῶν	ἀρκτοτρόφων	τῶν	ἀρκτοτρόφων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀρκτοτρόφοις	τοῖς	ἀρκτοτρόφοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀρκτοτρόφους	τὰ	ἀρκτοτρόφᾰ
κλητική ὦ!		ἀρκτοτρόφοι		ἀρκτοτρόφᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀρκτοτρόφω	τὼ	ἀρκτοτρόφω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀρκτοτρόφοιν	τοῖν	ἀρκτοτρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀρκτοτρόφος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἄρκτ(ος) + -ο- + -τρόφος

Επίθετο

ἀρκτοτρόφος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• που εκτρέφει αρκούδες

Πηγές

• ἀρκτοτρόφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.