ἐπίπεδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐπίπεδος	τὸ ἐπίπεδον	οἱ, αἱ ἐπίπεδοι	τὰ ἐπίπεδα
Γενική	τοῦ, τῆς ἐπιπέδου	τοῦ ἐπιπέδου	τῶν ἐπιπέδων	τῶν ἐπιπέδων
Δοτική	τῷ, τῇ ἐπιπέδῳ	τῷ ἐπιπέδῳ	τοῖς, ταῖς ἐπιπέδοις	τοῖς ἐπιπέδοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐπίπεδον	τὸ ἐπίπεδον	τοὺς, τὰς ἐπιπέδους	τὰ ἐπίπεδα
Κλητική	ἐπίπεδε	ἐπίπεδον	ἐπίπεδοι	ἐπίπεδα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐπιπέδω
Γενική-Δοτική			ἐπιπέδοιν

Ετυμολογία

ἐπίπεδος < ἐπί + πέδον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *pedóm < *pṓds (πόδι, πούς) < *ped-

Επίθετο

ἐπίπεδος, -ος, -ον

1. που βρίσκεται πάνω στο έδαφος
2. ισόπεδος
3. ομαλός
4. επίπεδος

Σημειώσεις

• συγκριτικός βαθμός: ἐπιπεδέστερος

Πηγές

• ἐπίπεδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπίπεδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.