ἀκτή

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀκτή < ἄγνυμι (θραύω) ή από τη ρίζα ακ- που είναι κοινή στην ακίδα, την ακμή και το άκρο

ἀκτή < θηλυκό του επιθέτου ἀκτός (τεθραυσμένος, που έχει θραυεί) (για την 3η έννοια)

Ουσιαστικό

ἀκτή θηλυκό

1. η ακροθαλασσιά, το σημείο όπου σκάει, θραύεται το κύμα, το ακρωτήριο, η χερσόνησος, η παραλία
2. Ἀκτή και Ἀκταία: αρχαία ονομασία της Αττικής
3. το αλεσμένο σιτάρι, το αλεύρι, το ψωμί

Συγγενικά

• άκτιος
• ακταίος
• ακτάζω