διοίκησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διοίκησῐς	αἱ	διοικήσεις
γενική	τῆς	διοικήσεως	τῶν	διοικήσεων
δοτική	τῇ	διοικήσει	ταῖς	διοικήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διοίκησῐν	τὰς	διοικήσεις
κλητική ὦ!		διοίκησῐ		διοικήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διοικήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διοικησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διοίκησις < διοικέω / διοικῶ < δι- ((δια-) + οἰκέω), διοικη- + -σις

Ουσιαστικό

διοίκησις, -εως θηλυκό

1. (πολιτική) η διοίκηση, η κυβέρνηση μιας πόλης
2. (ιδίως) η διαχείριση ταμείου
3. (ελληνιστική σημασία) ρωμαϊκή διοικητική περιφέρεια
4. (ελληνιστική σημασία) εκκλησιαστική διοικητική υποδιαίρεση

Πηγές

• διοίκησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διοίκησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.