δυσβουλία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δυσβουλία	οι	δυσβουλίες
γενική	της	δυσβουλίας	των	δυσβουλιών
αιτιατική	τη	δυσβουλία	τις	δυσβουλίες
κλητική		δυσβουλία		δυσβουλίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δυσβουλία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δυσβουλία (κακή σκέψη, κακοβουλία) < δύσβουλος < → δείτε  αρχαία ελληνική δυσ-, βουλή

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.zvuˈli.a/ \

τυπογραφικός συλλαβισμός : δυ‐σβου‐λί‐α

παλιότερος συλλαβισμός : δυσ‐βου‐λί‐α

Ουσιαστικό

δυσβουλία θηλυκό

• (ιατρική) η διαταραχή της λειτουργίας της βούλησης ή της υλοποίησης μιας απόφασης

Μεταφράσεις

    δυσβουλία

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δυσβουλίᾱ	αἱ	δυσβουλίαι
γενική	τῆς	δυσβουλίᾱς	τῶν	δυσβουλιῶν
δοτική	τῇ	δυσβουλίᾳ	ταῖς	δυσβουλίαις
αιτιατική	τὴν	δυσβουλίᾱν	τὰς	δυσβουλίᾱς
κλητική ὦ!		δυσβουλίᾱ		δυσβουλίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δυσβουλίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δυσβουλίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δυσβουλία < δύσβουλ(ος) + -ία < δυσ- + • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

δυσβουλία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) κακή σκέψη, κακοβουλία

Πηγές

• δυσβουλία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δυσβουλία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.