εὐπροσηγορία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐπροσηγορίᾱ	αἱ	εὐπροσηγορίαι
γενική	τῆς	εὐπροσηγορίᾱς	τῶν	εὐπροσηγοριῶν
δοτική	τῇ	εὐπροσηγορίᾳ	ταῖς	εὐπροσηγορίαις
αιτιατική	τὴν	εὐπροσηγορίᾱν	τὰς	εὐπροσηγορίᾱς
κλητική ὦ!		εὐπροσηγορίᾱ		εὐπροσηγορίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐπροσηγορίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐπροσηγορίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐπροσηγορία < εὐπροσήγορος < (εὖ) εὐ- + προσήγορος < πρός (προσ-) + ἀγορεύω < ἀγορά < ἀγείρω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ger- (μαζεύω, συγκεντρώνω)

Ουσιαστικό

εὐπροσηγορία θηλυκό

• ευπροσηγορία

Πηγές

• εὐπροσηγορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.