θηρίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	θηρίον	τὰ	θηρίᾰ
γενική	τοῦ	θηρίου	τῶν	θηρίων
δοτική	τῷ	θηρίῳ	τοῖς	θηρίοις
αιτιατική	τὸ	θηρίον	τὰ	θηρίᾰ
κλητική ὦ!		θηρίον		θηρίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		θηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θηρίον < θήρ + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

θηρίον αρσενικό

1. υποκοριστικό του θήρ, μικρό άγριου ζώου
2. (μεταφορικά, υβριστικό) υβριστικός χαρακτηρισμός, κτήνος, ζώο
3. (ιατρική) κακοήθης πληγή

Πηγές

• θηρίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θηρίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.