κατάδοσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάδοσῐς	αἱ	καταδόσεις
γενική	τῆς	καταδόσεως	τῶν	καταδόσεων
δοτική	τῇ	καταδόσει	ταῖς	καταδόσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάδοσῐν	τὰς	καταδόσεις
κλητική ὦ!		κατάδοσῐ		καταδόσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταδόσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταδοσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάδοσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταδίδωμι (κατανέμω, αποδίδω), καταδο- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: (καθαρεύουσα) (με διαφορετική σημασία) ⇘ νέα ελληνικά: κατάδοση

Ουσιαστικό

κατάδοσις θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• δόση πληρωμής

Πηγές

• κατάδοσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.