λάπαθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λάπαθος	οἱ	λάπαθοι
γενική	τοῦ	λαπάθου	τῶν	λαπάθων
δοτική	τῷ	λαπάθῳ	τοῖς	λαπάθοις
αιτιατική	τὸν	λάπαθον	τοὺς	λαπάθους
κλητική ὦ!		λάπαθε		λάπαθοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λαπάθω
γεν-δοτ	τοῖν		λαπάθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λάπαθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

λάπαθος, -ου αρσενικό

• (για σύλληψη ζώων) παγίδα, λάκκος

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας Δημόκριτος, Απόσπασμα, 122, @scaife.perseus

  τοὺς βόθρους τοὺς πρὸς τῶν κυνηγῶν σκαπτομένους οἷς ὑπεράνω κόνις λεπτὴ ἐπιχεῖται καὶ φρύγανα ἐπιβάλλεται, ἵνα οἱ λαγωοὶ ἐμπίπτωσιν εἰς αὐτούς, λαπάθους φησὶ καλεῖσθαι.

  ≈ συνώνυμα: σιρός

Άλλες μορφές

• λάπαθον

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη λαπάζω

Πηγές

• λάπαθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.