νιφάς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νῐφᾰδ-
ονομαστική	ἡ	νιφάς	αἱ	νιφάδες
γενική	τῆς	νιφάδος	τῶν	νιφάδων
δοτική	τῇ	νιφάδῐ	ταῖς	νιφάσῐ(ν) & νιφάδεσσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	νιφάδᾰ	τὰς	νιφάδᾰς
κλητική ὦ!		νιφάς		νιφάδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νιφάδε
γεν-δοτ	τοῖν		νιφάδοιν
Με βραχύ άλφα στο θέμα -άς, -άδος.
3η κλίση, Κατηγορία 'δεκάς' όπως «δεκάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νιφάς < νιφ-, μεταπτωτική βαθμίδα που συναντάμε στο νείφω (νίφω) + -άς

Ουσιαστικό

νιφάς, -άδος θηλυκό

1. (μετεωρολογία) νιφάδα, χιονονιφάδα
2. (μεταφορικά) βροχή, καταιγιστική πτώση πραγμάτων (όπως από πέτρες)
3. (επιθετικοποιημένο) αντίστοιχο του θηλυκού νιφόεσσα

Άλλες μορφές

• νίφα (αιτιατική αμάρτυρου *νίψ)

Συγγενικά

• νιφετός
• → δείτε νίφω

Πηγές

• νιφάς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νιφάς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• νιφάδα - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.