παλαμίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παλαμίς	αἱ	παλαμίδες
γενική	τῆς	παλαμίδος	τῶν	παλαμίδων
δοτική	τῇ	παλαμίδῐ	ταῖς	παλαμίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παλαμίδᾰ	τὰς	παλαμίδᾰς
κλητική ὦ!		παλαμίς*		παλαμίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παλαμίδε
γεν-δοτ	τοῖν		παλαμίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

1. παλαμίς < αρχαία ελληνική πηλαμύς + -ίς
2. παλαμίς < αρχαία ελληνική παλάμη + -ίς

Ουσιαστικό

παλαμίς θηλυκό

• (ιχθυολογία) παλαμίδα

Συνώνυμα

• πηλαμύς

Ουσιαστικό

παλαμίς θηλυκό

1. (θηλαστικό ζώο) τυφλοπόντικας, ασπάλακας

   ≈ συνώνυμα: ἀσπάλαξ

2. τεχνίτης

   παλαμίς: τεχνίτης, παρὰ τοῖς Σαλαμ(ι)νίοις (Ησύχιος, Γλώσσαι/Π. Κάποιοι εκδότες τού Ησυχίου γράφουν πάλαμις)