συναρίθμησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συναρίθμησῐς	αἱ	συναριθμήσεις
γενική	τῆς	συναριθμήσεως	τῶν	συναριθμήσεων
δοτική	τῇ	συναριθμήσει	ταῖς	συναριθμήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συναρίθμησῐν	τὰς	συναριθμήσεις
κλητική ὦ!		συναρίθμησῐ		συναριθμήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συναριθμήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συναριθμησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναρίθμησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συναριθμῶ (κλίση συναριθμέω), συναριθμη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συν- + ἀρίθμησις.

Ουσιαστικό

συναρίθμησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. αρίθμηση μαζί, συνυπολογισμός, απαρίθμηση
2. το σύνολο της πρόσθεσης των αριθμητικών αξιών γραμμάτων (κατά την ελληνική αρίθμηση)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συναριθμῶ, σύν και ἀριθμός

Πηγές

• συναρίθμησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.