τόρνευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τόρνευσῐς	αἱ	τορνεύσεις
γενική	τῆς	τορνεύσεως	τῶν	τορνεύσεων
δοτική	τῇ	τορνεύσει	ταῖς	τορνεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τόρνευσῐν	τὰς	τορνεύσεις
κλητική ὦ!		τόρνευσῐ		τορνεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τορνεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		τορνευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τόρνευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τορνεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

τόρνευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• τόρνευση

  ≈ συνώνυμα: τορεία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις τόρνος και τείρω

Πηγές

• τόρνευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.