ἀγανάκτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀγανάκτησῐς	αἱ	ἀγανακτήσεις
γενική	τῆς	ἀγανακτήσεως	τῶν	ἀγανακτήσεων
δοτική	τῇ	ἀγανακτήσει	ταῖς	ἀγανακτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀγανάκτησῐν	τὰς	ἀγανακτήσεις
κλητική ὦ!		ἀγανάκτησῐ		ἀγανακτήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγανακτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγανακτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγανάκτησις < συνοπτικό θέμα ἀγανακτησ- του ρήματος ἀγανακτέω, ἀγανακτῶ + -σις

Ουσιαστικό

ἀγανάκτησις

• η δυσαρέσκεια, εκνευρισμός, οργή

Συγγενικά

• ἀγανακτητικός, ἀγανακτικός, ἀγανακτητός (ενοχλητικός)
• και δείτε τη λέξη → ἀγανακτέω

Αναφορές

• ἀγανάκτησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγανάκτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.