κουτέλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κουτέλα	οι	κουτέλες
γενική	της	κουτέλας	των	κουτελών
αιτιατική	την	κουτέλα	τις	κουτέλες
κλητική		κουτέλα		κουτέλες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συνήθης γενική πληθυντικού: των κουτέλων

Ετυμολογία

κουτέλα < κούτελο + -α

Ουσιαστικό

κουτέλα θηλυκό

1. το μετωπιαίο τμήμα του χαλιναριού

   ※  στόν υφαντή άργαλειό, στόν σιδερά σφυρί και άμόνι, στόν ύαλουργό καλάμι, στόν ξυλοκόπο πέλεκυ, στό σχοινά συσκευαστήρι, στόν βαρελοποιό σκερπάνι, στόν ψαρά πλεμάτι, στόν σαμαρά κουτέλα (Νέα Εστία, τεύχη 684-690, Ι. Δ. Κολλάρος, 1956,σελ. 47)

2. (λαϊκότροπο) το περιμετώπιο, η περιμετωπίδα