τηρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

τηρός < τη- ρίζα αβέβαιης ετυμολογίας, που πάντως θεωρείται κοινή στο τηρέω, τημελής, τίω, τίνω

Ουσιαστικό

τηρός αρσενικό (ὁ τηρός, τοῦ τηροῦ)

• φρουρός, φύλακας

• ἐγώ δέ πρός σέ πότερον ὡς ἔτην λέγω, ἢ τηρόν Ἑρμοῦ ῥάβδον, ἢ πόλεως ἀγόν; εγώ τώρα πώς να απευθύνομαι σε εσένα, σαν σε απλό πολίτη, σαν σε φύλακα της ράβδου του Ερμή (κήρυκα) ή σαν αρχηγό της πόλης; (Αισχύλος, Ικέτιδες, 248)

Συγγενικά

• τηρέω
• τήρησις

Σημειώσεις

0 Γρυπάρης το αποδίδει "μιλώ με ραβδούχο του Ερμή" και άλλοι το παραλείπουν τελείως γιατί στο αρχαίο κείμενό τους στον στοίχο 248 ή αλλού 250 αντί για τηρόν ῥάβδου έχουν τη φράση "ῥήτωρ ἱερόραβδος" , οπότε το αποδίδουν "μιλώ σε ρήτορα με ιερό ραβδί" και το θεωρούν περίφραση του κήρυκα