ἔτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἔτης	οἱ	ἔται
γενική	τοῦ	ἔτου	τῶν	ἐτῶν
δοτική	τῷ	ἔτῃ	τοῖς	ἔταις
αιτιατική	τὸν	ἔτην	τοὺς	ἔτᾱς
κλητική ὦ!		ἔτᾰ		ἔται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἔτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἔταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔτης < *ϝέτης < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *swé (ἑός)

Ουσιαστικό

ἔτης αρσενικό (πιο σύνηθες στον πληθ.: οἱ ἔται)

1. ο κοινός λαός, οι κοινοί θνητοί, οι απλοί άνθρωποι, ο απλός πολίτης που δεν έχει κάποιο αξίωμα
2. ο συμπατριώτης, ο συγγενής, ο συνδημότης, ο γείτονας, ο οικείος, ο ομόφυλος, δηλαδή της ίδιας φυλής

Άλλες μορφές

• στον Όμηρο, πάντα πληθυντικός οἱ ἔται
• ηλειακός τύπος : ϝέτας

Πηγές

• ἔτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.