φοβέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	φοβέω - φοβῶ	φοβέομαι - φοβοῦμαι
Παρατατικός	ἐφόβουν	ἐφοβούμην
Μέλλοντας		φοβήσομαι - φοβηθήσομαι
Αόριστος	ἐφόβησα	έφοβησάμην - έφοβήθην
Παρακείμενος		πεφόβημαι
Υπερσυντέλικος		έπεφοβήμην
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

φοβέω < φόβος < φέβομαι

Ρήμα

φοβέω, μέσο-παθητικό φοβέομαι-oῦμαι

1. τρέπω σε φυγή, κάνω κάποιον να το βάλει στα πόδια τρομαγμένος, τον τρομάζω για να φύγει (στον Όμηρο)
2. φοβίζω, προκαλώ φόβο, τρομοκρατώ στα χρόνια μετά τον Όμηρο. Συνήθως με αιτιατική

   αἱ κάμηλοι ἐφόβουν τους ἵππους

   φοβήσαντες κατεστήσαντο τὴν πολιτείαν : εδραίωσαν το πολίτευμα εκφοβίζοντας

3. φοβίζω με κάτι, απειλώ με κάτι
4. Φοβοῦμαι: φοβάμαι

   φοβηθέντες ᾤχοντο φεύγοντες

   Με αιτιατική :οἱ δουλείαν καὶ δεσμὸν φοβούμενοι (αυτοί που φοβούνται την δουλεία και τα δεσμά)

   Με γενική : πεφοβημένος νυκτός

   Με απαρέμφατο : τὸ ἀποθνῄσκειν οὐδεὶς φοβεῖται,... τὸ ἀδικεῖν φοβεῖται

   με εμπρόθετα :ὑπό τινος  : τρέπομαι σε φυγή από κάποιον φοβεῖσθαι εἴς και 'φοβεῖσθαι πρός ἀνδρὸς ἢ τέκνων (φοβάμαι για τον άντρα μου ή τα παιδιά μου), φοβηθεὶς ἀμφὶ τῇ γυναικί (φοβήθηκε μήπως αφορούσε τη γυναίκα του) ή περί τινος /τινι

   με δευτερεύουσες προτάσειςφοβείσθαι μή/ ὅπως μὴ, ὅτι ὡς : φοβάμαι ότι.., μήπως...

Συγγενικά

• φοβερός
• φοβητικός
• φόβητρο

Σύνθετα

• ἐκφοβέω, ἐκφόβησις και νεοελληνικά εκφοβισμός και εκφόβηση
• καταφοβέω