προσφώνηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προσφώνηση	οι	προσφωνήσεις
γενική	της	προσφώνησης*	των	προσφωνήσεων
αιτιατική	την	προσφώνηση	τις	προσφωνήσεις
κλητική		προσφώνηση		προσφωνήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσφωνήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσφώνηση < προσ- + φώνηση

Ουσιαστικό

προσφώνηση θηλυκό

1. τρόπος με τον οποίο πρέπει να απευθύνεται κανείς σε αξιωματούχους, σύμφωνα με τις τοπικές συνήθειες / το πρωτόκολλο
2. λόγος μικρής διάρκειας, συνήθως για χαιρετισμό

Αντώνυμα

• επιφώνηση

Μεταφράσεις

    προσφώνηση

γαλλικά : allocution (fr), harangue (fr), appelatif (fr)